Taj Mahal Mandala Garden - koniec

Taj Mahal to mauzoleum wzniesione w XVIII w. przez cesarza Szahdżahana dla jego ukochanej żony Mumtaz Mahal (co oznacza Perła Pałacu), która zmarła przy porodzie jego 14 (!) dziecka.
Ta niezwykła budowla znajduje się w Agrze w Indiach. Jej budowa trwała 22 lata, a pracowało przy niej ponad 20 tys. robotników.
Taj Mahal zbudowany został z białego marmuru, którego powierzchnie pokryte są tysiącami kamieni szlachetnych, półszlachetnych, złotem i dekoracjami kaligraficznymi z czarnego marmuru.
Cały kompleks składa się z głównej świątyni z wielką kopułą w kształcie cebuli, charakterystyczną dla sztuki islamu, olbrzymiej bramy symbolizującej wrota do Raju oraz kanałów wodnych i podzielonego na cztery części ogrodu krajobrazowego.

Moja trzyletnia praca nad mandalą dobiegła końca.
Prócz jedwabnych i złotych nici, błyszczących koralików imitujących drogocenne klejnoty wplotłam w nią wiele żalu i smutku. W mojej mandali pochowane są zaufanie, prawda,  uczciwość i wierność. Jednakże ukojenie, jakiego doznawałam podczas przesuwania między palcami jedwabnych nici sprawiło, że mogę na nią patrzeć z prawdziwą przyjemnością i dumą.

Najwięcej czasu spędziłam na wyszywaniu centralnej części. Każda kolejna warstwa była coraz łatwiejsza. Ściegi specjalne błyskawicznie wypełniły luki w przestrzeni, metaliczne nici dodały blasku, a wszycie koralików to jedynie trzy dni,  które na tle całego poświęconego mandali czasu zdają się być mgnieniem oka.

Tak wyglądała mandala przed dodaniem wszelkich ozdobnych elementów.

Tu natomiast są już ściegi specjalne i metalizowane nici.

Dla porównania obraz tuż przed oddaniem do oprawy. Wykończony w każdym calu.

Tak zaś prezentuje się na ścianie na klatce schodowej.

Kolorystyka mandali doskonale komponuje się również z moją sypialnią,  ale na korytarzu jest zdecydowanie lepiej doświetlona, przez co kryształki i koraliki mogą lśnić pełnym blaskiem.